ตะราง/เรือนจำเมืองสุราษฎร์ธานี
1. ก่อน พ.ศ.2444 (ร.ศ.120) เป็นตะรางประจำเมือง  ตั้งอยู่ใกล้จวนเจ้าเมือง/ ข้าหลวง (ผู้ว่าราชการ) ผู้ทำหน้าที่ดูแลทุกข์สุขของราษฎร บริเวณที่ตั้งจวนเจ้าเมืองตั้งอยู่ถนนหน้าเมือง ติดกับแม่น้ำหลวง (แม่น้ำตาปี) (บริเวณที่ตั้งที่ว่าการอำเภอเมืองสุราษฎร์ธานีปัจจุบัน : ความเห็นผู้เขียน) เพราะเดิมใช้เส้นทางน้ำเป็นทางสัญจรหลัก มีหน่วยราชการต่าง ๆ ใกล้เคียงกัน เช่น สุขศาลา (โรงพยาบาล) โรงพัก ศาลากลาง ศาล  ตะรางเป็นที่สำหรับขังนักโทษของเจ้าเมือง เป็นหน่วยงานในบังคับบัญชาของผู้ว่าราชการเมือง  อยู่ใกล้แม่น้ำตาปี ประมาณ 200 เมตร  ถนนตลาดใหม่ ตำบลตลาด อำเภอเมือง จังหวัดสุราษฎร์ธานี

2. พ.ศ.2444  สมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เป็นเรือนจำตามพระราชบัญญัติลักษณะเรือนจำ ร.ศ.120 เปลี่ยนตะรางเป็นเรือนจำ ปรากฏชื่อเรือนจำตามชื่อเมือง

เรือนจำจังหวัดสุราษฎร์ธานี (แห่งเดิม ที่ตั้ง : จวนผู้ว่าเมือง ริมแม่น้ำหลวง)

3. 13 ตุลาคม 2458  พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าให้ตรา “พระราชบัญญัติจัดตั้งกรมราชทัณฑ์” รวบรวมการคุก การตะราง การเรือนจำ ที่กระจัดกระจายตามหัวเมืองและสังกัดกระทรวงต่าง ๆ มาเป็นภารกิจในกรมราชทัณฑ์ ประกอบกับมีการแบ่งส่วนราชการจัดขึ้นเป็นจังหวัด จึงเป็นเรือนจำประจำจังหวัด ที่มีข้าหลวง /ผู้ว่าราชการจังหวัด เป็นผู้บังคับบัญชา

4. 23 พฤศจิกายน 2479 หลังการปฏิรูประบบการปกครอง มีการตราพระราชบัญญัติราชทัณฑ์ พ.ศ.2479 เรือนจำจังหวัดสุราษฎร์ธานี สังกัดกรมราชทัณฑ์ เป็นราชการบริหารส่วนภูมิภาค สังกัดกระทรวงมหาดไทย 

มีข้าหลวง /ผู้ว่าราชการจังหวัด เป็นผู้บัญชาการเรือนจำโดยตำแหน่ง และเรือนจำบางแห่งกรมราชทัณฑ์ได้มีการแต่งตั้งผู้บัญชาการเรือนจำขึ้นเป็นการเฉพาะ